Terwijl wij nog een uurtje konden struinen is Peter de huurauto gaan halen, want we moesten vandaag nog naar Brownsberg zien te komen; een rit van zo'n 85 km waarvan de laatste 10 km onverhard.

We kwamen weer in de buurt van het vliegveld en aan de achterzijde zouden wat uiltjes moeten zitten. Dus een kleine omweg en een zwik foto's gemaakt.

American black vulture (Coragyps atratus brasiliensis)

Gewoon langs het pad een paartje Red-breasted blackbird (Sturnella militaris)

Grassland sparrow / Graslandgors

Smooth-billed ani (Crotophaga ani) en daarna kwam het kleinere spul aan de beurt.

Bandzwampje Erythrodiplax umbrata

Oranjevlekzwampje Erythrodiplax famula

De auto was met ons vieren en de bagage zwaar geladen. De onderkant raakte af en toe de grond. Als dat maar goed gaat de laatste 10 km. We misten nog een afslag, maar dat was niet zo erg want nu kwamen we bij de Brokopondo dam uit. Even een fotootje nemen.

Aan de voet van de berg hebben we naar de weg moeten vragen. Ze wezen ons een pad dat we moesten volgen. Meelijwekkend keken ze naar ons autootje. En niet veel later wisten we waarom.

Het pad was zo hobbelig, vol sporen en diepe plassen dat de auto regelmatig met de onderkant de grond raakte. Af en toe moesten we uitstappen om door een diepere plas te rijden.

En als het nu alleen maar plassen waren geweest hadden we het nog kunnen redden, maar het pad werd alsmaar slechter. We hadden pas 4 km afgelegd toen er een splitsing kwam en de weg omhoog zo'n diepe sporen vertoonde dat ons wagentje daar met geen mogelijkheid doorheen zou komen. En daar sta je dan zonder een mens in de beurt.

En dan plots lacht het geluk ons toe: er kwam een wagen de berg af. Die stopte en snapte direct het probleem. Hij klom in de telefoon en zei ons hem te volgen want een eindje terug zou een busje op ons wachten. Dat was een hobbelig stukje terug. Heb geprobeerd dat vast te leggen, maar kon de camera niet stilhouden :-)

Er stond een stevig busje op ons te wachten die naar de Brownsberg moest (toevallig hetzelfde huisje als waar wij naar toe moesten!) Het Duitse stel vond het niet erg om even terug te gaan naar het dorp om onze auto daar veilig te parkeren, bagage over te laden en ons mee naar boven te nemen. Fred heette de bestuurder en wij hebben op deze reis nog een aantal dagen geweldig veel steun aan hem gehad om van alles te regelen,te rijden en te koken :-)

En zodoende kwamen we later toch nog boven op de Brownsberg aan en het uitzicht in het laatste licht over het Brokopondomeer voor ons onderkomen was adembenemend.