Achter de Slitsvijver

Als ik bij de Slitsvijver was heb ik me altijd afgevraagd hoe ik op dat terrein aan de overkant van die brede sloot kon komen. Dat zag er namelijk aantrekkelijk als een heidegebied uit. Van iemand die ik op de Bult tegenkwam had ik gehoord dat daar vele Heideblauwtjes zouden zitten. Via een omweg en wat door het bos sjouwen kwam ik er uiteindelijk.

Maar dat stukje bos was niet zo simpel te doorlopen. Een kudde Schotse Hooglanders stond op het pad dat aan weerszijde afgezet was. En het pad was maar een meter of 5 breed. Heel voorzichtig voetje voor voetje er langs geschuifeld. Ik kon het natuurlijk niet laten om er daarna een foto van te maken.

En inderdaad waren er Heideblauwtjes volop. Ook de Phegeavlinder en het Icarusblauwtje waren aanwezig. Het waaide echter te hard om er mooie plaatjes van te maken.

Bij het teruggaan zag ik op een aantal meters van me vandaan een vlindertje weg dwarrelen. Ik moest me wel vergissen want deze soort kwam hier niet voor. Ik heb deze waarneming met mijn buurman gedeeld die de dag daarna is gaan kijken en ook tot die conclusie kwam.

Ik moet het eigenlijk hier niet neerzetten maar er is dus een nieuw gebiedje waar het Spiegeldikkopje voorkomt! Hemelsbreed is het ook niet zo heel ver van de Bult af. Zal eerdaags toch daar een bewijsplaatje van moeten schieten.